Dag 23, zondag (New York)

De laatste hele dag begint met uitslapen, een klein katertje en een klein poesje dat bij ons op bed komt liggen. We besluiten de frisse lucht op te zoeken in Central Park. In de buurtsuper kopen we alle ingrediënten voor een picknick en met de metro gaan we naar de oostkant van het park. We denken er dan nog aan om later in de middag allebei naar een ander museum te gaan, Marijke naar het Museum of the City of New York (vanwege het boek dat ze aan het lezen is) en Peter naar het Natural History Museum of eventueel naar het Metropolitan Museum of Art (“the Met”). Maar het is zo lekker in het park dat we de hele middag blijven. Als de zon achter een boom kruipt, verhuizen naar de grote weide waar de zon langer blijft schijnen. We frisbeeën en lezen nog wat, maar dan gaat de zon ook daar onder. Eva had wat buurttips opgeschreven en we besluiten haar advies op te volgen om 8th Street te bezoeken. Al op de weg daar naartoe, op Avenue A zien we leuke barretjes en op 8th Street stikt het inderdaad van de cafés, bars, koffie- en theewinkels en restaurants in alle kleuren en smaken. We gaan binnen in een restaurant dat uit een terras en drie kelders lijkt te bestaan. Wederom blijken we een goede neus voor kwaliteit te hebben, want het eten is weer geweldig. Na afloop lopen we terug naar de barretjes op Avenue A en gaan aan de bar zitten bij wat een Frans café blijkt te zijn. De kaart, de inrichting, de collectie wijnen en pastis, en zelfs de barmannen blijken Frans te zijn. Op Marijkes vraag waarom een Fransman naar het door Fransen zo verfoeide Amerika wil verhuizen begint hij met een zwaar accent aan een politiek verhaal waaruit blijkt dat hij tegen Bush is (maar niet veel meer). Om aan te tonen dat hij een prima vent is, vult hij onze glazen nogmaals, zonder ze op de rekening te zetten.Voor de laatste keer lopen we ’s nachts naar huis en we merken hoe makkelijk het is om van deze buurt “ons buurtje” te maken; we voelen ons behoorlijk thuis.

Dag 22, zaterdag (New York)

We worden fris wakker en dat is maar goed ook, want vandaag is een drukke dag! ’s Ochtends hebben we nog niet zoveel te doen, dus als we de deur uit stappen en aan de overkant een vlooienmarkt zien, lopen we eventjes over het toneel. De markt leek verdacht veel op die in elk willekeurig dorp. We willen weten of we e-mail hebben van Sonja en Klaas, twee vrienden die ook in New York zijn, dus checken we onze mail in een copyshop. Helaas, geen mail, dus moeten we er voor vanavond van uit gaan dat ons eerdere mailtje aangekomen is en we ze zien in het café op de hoek van Bleecker en Broadway.
Dan is het tijd om de stad door te steken, redelijk rechtstreeks van oost naar west: we gaan op zoek naar Michael en Lisa die vriendelijk op ons house-swapverzoek reageerden, dit jaar niet wilden ruilen,maar wel kennis wilden maken. Om 13.00 uur bellen we aan bij hun flat op de hoek van Greenwhich Street en Duane Street, in Tribeca. Hun huis staat helemaal in het teken van de 3 maanden oude tweeling (de reden dat ze dit jaar niet willen ruilen). In de woonkamer alleen staan al 2 dubbele wandelwagens, twee bedjes en een set vibrerende ligbedjes/wippertjes. Jacob en Lilly zijn schatten van baby’s en voor ze het weet heeft Marijke Lilly op schoot. Michael en Lisa zijn allebei psycholoog; Michael is net weer begonnen met werken en neemt iedere morgen met pijn in zijn hart afscheid van de kinderen. Lisa kan weer beginnen met het zoeken naar een baan nu ze een nanny hebben gevonden. Michael is al 5 keer in Amsterdam geweest en kan ons huisje prima plaatsen. Het lijkt erop dat hij Lisa en de kinderen graag eens meeneemt naar Europa en wij willen best eens in hun ruime 2-kamerflat logeren!
’s Middags is het tijd voor Marijke’s jaarlijkse sieraden-inkoop actie tegen groothandelsprijzen. We gaan samen naar de winkel waar Peter al snel gek wordt van de glimmertjes; hij gaat in het parkje om de hoek wat zitten te lezen. Ondertussen sprokkelt Marijke voor $100 aan sieraden bij elkaar; dat is de minimumgrens waarboven een buitenlander moet inkopen voor het “wholesale” mag heten (Amerikanen moeten een KvK-nummer tonen). Trots komt ze met de verzameling naar buiten en gaan we een borreltje drinken in cafe The Raven bij ons huisje om de hoek. We zien nog net de laatste scenes uit de film The 25th Hour waarin de hoofdpersoon een echte New Yorker wordt genoemd. Heel toepasselijk!
Om 19:00 uur zitten we klaar in het café op de hoek van Bleecker en Broadway, maar Sonja en Klaas komen helaas niet opdagen. Later zal blijken dat Marijke ons mailtje naar het werkadres van Sonja had gestuurd in plaats van het webmail-adres. We besluiten na drie kwartier zelf maar op zoek te gaan naar een leuk restaurantje voor ons tweeën en komen terecht in AOC (L'aille Ou la Cuisse), een Frans restaurant, gerund door een echte Fransman en met lekker Frans eten (Peter’s filet mignon de porc is het lekkerste wat hij de hele vakantie heeft gegeten). Daarna snel op zoek naar Vincent, de derde directeur van General Ideas. Hij wil ons meenemen naar zijn buurtkroeg en heeft daarom vlakbij afgesproken. De tent waar we binnengaan, is behoorlijk chique en de barman waardeert dat Peter een mojito wil bestellen, maar die doet hij niet, dus maakt hij een alternatieve caipirinha. Even later komt ook directeur nummer 1 (Matthew) binnen en gaan we naar de buurtkroeg, Another Room. Het is er gezellig druk en ze hebben een uitstekende selectie Belgisch bier waar we een flink aantal van proberen. Matthew voelt zich niet zo lekker, maar doet gezellig mee en we blijven tot na 2 uur ’s nachts. Deze keer met de taxi naar huis.

Dag 21, vrijdag (New York)

Er is na gisteren nog een eiland dat we nog niet ontdekt hebben: Coney Island. Bekend geworden in liedjes over de boulevard en de kermisachtige sfeer die er ’s zomers ‘s avonds moet hangen. Wij komen echter op een weliswaar zonnige, maar duidelijk nazomerse septembermiddag aan, er zijn nauwelijks attracties of cafeetjes open en het rustig op het wandelpad en het strand. Halverwege gaan we toch maar even pootjebaden en schrijft Marijke met een stok lieve dingen in het zand. Een stuk verder zien we de eerste tekenen van wat een compleet Little Russia blijkt te zijn; de cafes en restaurants heten plotseling “Moscow Garden” en “Tatiana”, het bier heet “Baltika”. Om de hoek, onder het spoor, blijkt een bruisende Russische gemeenschap te wonen en bijna iedere winkel heeft de aanbiedingen in het Russisch op de ramen staan. Het is een hele vreemde gewaarwording, zeker als deze wijk hier altijd al gelegen heeft, bijvoorbeeld tijdens de koude oorlog. We kopen wat fruit voor de metrorit terug en besluiten uit te stappen vlak na de brug over de East River, op de halte Canal Street, midden in Chinatown. We eten hier snel wat lekkers chinees en dan wil Marijke op zoek naar een goedkope, hippe tas en wil ook onderhandelen. Peter leest ondertussen in zijn boek, Baudolino van Umberto Eco.
Eenmaal thuisgekomen met een tas is het alweer tijd voor een afspraak: Peter wil graag de eerste “First Friday” in New York meemaken, een nieuwe serie bijeenkomsten van professionals en onderzoekers in zijn vakgebied, user experience (UX). Hij wil natuurlijk gezellig een beetje over zijn vakgebied kunnen praten onder het genot van een biertje, maar ook kijken of zijn Amsterdamse Information Architecture borrels ook uitgebreid kunnen worden tot UX borrels. Marijke komt een uurtje later ook naar club Hell, in het Meatpackers district en drinkt een drankje mee. Dan gaan we op zoek naar een restaurantje in de nieuwste hippe buurt van de stad en we vinden een leuk uitziende Italiaan waar we heerlijk eten en drinken en kletsen. Maar, omdat Marijke hoofdpijn heeft, gaan we daarna meteen naar huis om lekker te gaan slapen.

Dag 20, donderdag (New York)

Vanavond komen Sam en Megan terug dus moeten we vandaag verhuizen. We pakken alles in, halen een koffie bij de Starbucks om de hoek (op welke hoek zit er hier geen Starbucks?) en gaan met onze rugzakken en overige bagage op straat staan.
Voor we aan de goeie kant van de straat staan heeft een taxichauffeur al aangegeven dat-ie ons wil meenemen en is de juiste plek om in te stappen al bepaald, dit alles via enkele simpele handgebaren.
De chauffeur is blij met elk ritje, dus ook het stukje van 15th Street & 3rd Avenue naar 11th Street & Avenue A, een ritje van 6 blokken. Het appartement ligt op 4 hoog achter, letterlijk (via een courtyard naar het achterhuis). Maar het is gezellig, knus, groen en kattig. Eva komt uit Slowakijke, woont al 7 jaar in New York en studeert, part-time lijkt ons. Ze heeft die ochtend opgeruimd, ze legt vriendelijk uit hoe de deuren werken, laat zien wat ze voor tips voor ons heeft opgeschreven en vertelt hoe en wanneer we eten voor de poes, Mishka, moeten klaarmaken. Geen probleem, wij betalen haar voor 4 dagen en ze gaat. We zijn weer onder dak!

Aan het eind van de middag hebben we een afspraak met een leverancier van Marijke, en tot die tijd gaan we weer een wijk, een borough, aan ons lijstje toevoegen: Staten Island. Met de metro en een gratis veerboot komen we aan op het eiland en we gaan bus 78 in, want we willen een bezoekje brengen aan Jim van café Muddy Cup, een stuk het eiland op. Dat bezoek valt een beetje tegen want Jim is er niet, de koffie is zo-zo, de quiche erbij is okee, maar buiten regent het en we weten verder niet wat we hier willen of kunnen doen… Dus gaan we maar weer naar huis. In de bus lijkt het weer alsof alle mooie mensen in het centrum wonen, en de randgevallen (of erger) in de buitenwijken. Thuis kleden we ons om voor het etentje van die avond met twee van de directeuren van de leverancier en hun eega’s. Marijke heeft van tevoren een uur een gesprek met de heren van General Ideas, Peter komt om 6 uur en met z’n allen wachten we op de bestelde chauffeurs die ons naar het restaurant brengen.
Blue Smoke is een Southern Barbeque tent (een "pit") en wij krijgen een selectie van de ribben en toebehoren voorgeschoteld, plus bier om het geheel weg te spoelen. Prima eten! Onder het restaurant is een gerenommeerde Jazz Club gevestigd en de vier jongelui moeten echt even kijken (Bill en Carol houden het voor gezien). We schrikken een beetje als we horen dat de toegang $20 per persoon is, maar Matthew laat zijn goldcard zien en het is goed. We nemen een biertje in de flink ge-aircondition-de ruimte en worden gevraagd stil te zijn voor het jazzconcert dat gaat beginnen omdat het opgenomen wordt door de Franse kunstzender Arte. De leider van het trio stelt ons daarna gerust en zegt dat we rustig wat mogen kletsen en zeker mogen klappen en de sfeer ontspant weer wat. Al snel besluiten we echter gezamenlijk dat deze jazz te modern is voor ons en we haasten ons naar buiten. Even later staan we prettig aan de bar van Old Town, waar Marijke en Matt een stel bierviltjes volschrijven en schetsen over ideamanagement, terwijl Peter en Ingrid het over skigebieden in Frankrijk en Zwitserland hebben. En oude, stoffige kroeg, geen muziek, maar we vermaakten ons er uitstekend met bier en Soco's (Southern Comfort)! Het is dan ook flink laat voordat we naar huis terugkeren voor onze eerste nacht in Eva’s appartementje.