Vakantie!

Marijke en ik gaan op vakantie naar de Verenigde Staten van 11 september tot en met 5 oktober. Op deze plek zullen we proberen af en toe wat van onze ervaringen op te schrijven.

Dag 19, woensdag (New York)

Het weer is vandag nog niet geweldig (vanochtend vanuit het bed nog wat mensen met paraplu’s gespot) dus vandaag gaan we niet naar Coney Island en ook niet naar Staten Island. Beide staan op ons lijstje met dingen die we graag willen doen, maar waarbij we graag mooi weer hebben.
In plaats daarvan besluiten we langzaam naar het noorden van de stad te vertrekken en via de Public Library, het Sony Museum en het noordelijke Little Italy naar het Apollo Theatre in Harlem te gaan.

De bibliotheek hebben we zo gevonden; een kort metroritje met onze weekpassen en we staan op 38th en Lexington. Het is een fantastisch oud gebouw met een enorme ruimte die vroeger een grote leeszaal was, nu twee iets kleinere. Heel veel marmer in de hal en de trappenhuizen en interessante displays met informatie over de geschiedenis van de Bieb in New York. We waren blijkbaar vroeg, want pas als we weggaan vallen ons de groepjes toeristen op die onder leiding van een gids een rondleiding krijgen; dat hadden wij misschien ook wel gewild.
We lopen naar het Sony-gebouw met daarin hun doe-museum met technologische wonderen; tenminste, als je de technologie sinds 1900 niet hebt bijgehouden, zijn het wonderen. Een paar van de interactieve elementen zijn niet leuk: in een groepje vreemde geluiden toevoegen aan op zich prima muziek, of met een groepje grote versies van muziekinstrumenten “bespelen” door op oplichtende vlakken te rammen. Enkele andere opdrachten zijn wel leuk, bijvoorbeeld het bepalen van een strategie om de schade een olievlek in de haven te beperken door naar wat multimedia clips te kijken en visueel een beslissing te nemen, of het opereren van een patient op afstand, of het editen van een videoclip voor Billy Joel, of het testen van een game. Langzamerhand gaan we hopen dat het beloofde diploma uit een CD-ROM zal bestaan met daarop al onze wapenfeiten in al hun multimediale grootsheid, maar het blijkt toch gewoon een papiertje met onze foto en een lijstje van onze verdiende titels (assistent ecologische rampbestrijding, etc.).

Met de metro gaan we dan verder naar het noorden dan we daarvoor waren geweest: naar 182nd street, maar die halte is tijdelijk buiten gebruik, dus komen we nog een station verder. We lopen langzamerhand naar de straat waar we een tweede Little Italy kunnen verwachten volgens een van onze gidsjes: Arthur Avenue. De wijk ziet er niet best uit, en eenmaal op Arthur Ave uitgekomen zien we ook niet de rood-wit-groene vlaggetjes die het zuidelijke Little Italy kenmerken. Sterker nog, we zien helemaal niets Italiaans, hoogstens wat Spaans. We lopen verder naar het noorden, want verder naar het zuiden bestaat deze straat niet. En dat duurt en dat duurt, en we vrezen dat we compleet verkeerd zitten totodat, na een bocht, we ineens de gewenste driekleur zien! tricolore magnifico! We zien de winkeltjes met echte Italiaanse kaas, groenten, worst en kruiden. We horen mensen Italiaans met elkaar spreken. De pizzerias heten "Tony and Tina" en de cafe’s "Cafe Reggio" of "Rizzo’s". Dit geheel duurt precies anderhalve straat, en dan is het weer afgelopen. Ook de zijstraat die op de vlaggen staat als het kruispunt van de wijk verandert na een block weer in een gewoone Bronxse straat, met een Moldavier en een Mexicaan op de hoeken.

We besluiten om niet hier, maar in Harlem te gaan eten. De zoektocht heeft veel tijd gekost en we willen graag naar het Apollo Theatre, waar vanavond de wekelijkse Amateur Night is. Marijke is hier al eens eerder geweest en heeft het Peter van harte aanbevolen. Een bus aan de noordkant van Little Italy in the Bronx brengt ons door de spits en met veel stops heel langzaam naar 125th Street, het hartje van Harlem. We halen de tickets en eten Jamaicaans fast-food, voor Peter een hernieuwde kennismaking na zijn 3-weekse trip naar het eiland voor zijn werk. Het theater stroomt vol, ook na de start; tijdens de warming up door de host van de avond komen er nog minstens 2 bussen met (overduidelijk) Nederlanders binnen.

De avond gaat als volgt: we worden eerst opgewarmd door een host die ons laat klappen en schreeuwen (are you enjoying it? YEAH!) en zingen. Dan worden er 7 mensen op het podium gehaald die om de beurt even moeten dansen op het grote podium, op willekeurige muziek van de band. Het publiek bepaalt door te joelen wie er wint (een t-shirt). Vervolgens begint de echte avond, 2 x 5 beginnende performers treden op en wij kunnen ze wegboe-en of juist toejuichen en het publiek doet dat gretig. Slechts vijf van de tien blijven hun hele act overeind, allen zang. Enkele rappers en twee poeten vielen af. Ook nu weer bepalen we met zijn allen wie 1, 2 en 3 wordt van de avond.
Al met al een hele leuke avond, vol zwarte swing!
Tot slot nog een sampler van 8 bieren in een van de vestigingen van Heartland Breweries (die op Union Square) en dan naar huis om in te pakken en op te ruimen, want morgen verhuizen we weer eens!