Dag 20, donderdag (New York)

Vanavond komen Sam en Megan terug dus moeten we vandaag verhuizen. We pakken alles in, halen een koffie bij de Starbucks om de hoek (op welke hoek zit er hier geen Starbucks?) en gaan met onze rugzakken en overige bagage op straat staan.
Voor we aan de goeie kant van de straat staan heeft een taxichauffeur al aangegeven dat-ie ons wil meenemen en is de juiste plek om in te stappen al bepaald, dit alles via enkele simpele handgebaren.
De chauffeur is blij met elk ritje, dus ook het stukje van 15th Street & 3rd Avenue naar 11th Street & Avenue A, een ritje van 6 blokken. Het appartement ligt op 4 hoog achter, letterlijk (via een courtyard naar het achterhuis). Maar het is gezellig, knus, groen en kattig. Eva komt uit Slowakijke, woont al 7 jaar in New York en studeert, part-time lijkt ons. Ze heeft die ochtend opgeruimd, ze legt vriendelijk uit hoe de deuren werken, laat zien wat ze voor tips voor ons heeft opgeschreven en vertelt hoe en wanneer we eten voor de poes, Mishka, moeten klaarmaken. Geen probleem, wij betalen haar voor 4 dagen en ze gaat. We zijn weer onder dak!

Aan het eind van de middag hebben we een afspraak met een leverancier van Marijke, en tot die tijd gaan we weer een wijk, een borough, aan ons lijstje toevoegen: Staten Island. Met de metro en een gratis veerboot komen we aan op het eiland en we gaan bus 78 in, want we willen een bezoekje brengen aan Jim van café Muddy Cup, een stuk het eiland op. Dat bezoek valt een beetje tegen want Jim is er niet, de koffie is zo-zo, de quiche erbij is okee, maar buiten regent het en we weten verder niet wat we hier willen of kunnen doen… Dus gaan we maar weer naar huis. In de bus lijkt het weer alsof alle mooie mensen in het centrum wonen, en de randgevallen (of erger) in de buitenwijken. Thuis kleden we ons om voor het etentje van die avond met twee van de directeuren van de leverancier en hun eega’s. Marijke heeft van tevoren een uur een gesprek met de heren van General Ideas, Peter komt om 6 uur en met z’n allen wachten we op de bestelde chauffeurs die ons naar het restaurant brengen.
Blue Smoke is een Southern Barbeque tent (een "pit") en wij krijgen een selectie van de ribben en toebehoren voorgeschoteld, plus bier om het geheel weg te spoelen. Prima eten! Onder het restaurant is een gerenommeerde Jazz Club gevestigd en de vier jongelui moeten echt even kijken (Bill en Carol houden het voor gezien). We schrikken een beetje als we horen dat de toegang $20 per persoon is, maar Matthew laat zijn goldcard zien en het is goed. We nemen een biertje in de flink ge-aircondition-de ruimte en worden gevraagd stil te zijn voor het jazzconcert dat gaat beginnen omdat het opgenomen wordt door de Franse kunstzender Arte. De leider van het trio stelt ons daarna gerust en zegt dat we rustig wat mogen kletsen en zeker mogen klappen en de sfeer ontspant weer wat. Al snel besluiten we echter gezamenlijk dat deze jazz te modern is voor ons en we haasten ons naar buiten. Even later staan we prettig aan de bar van Old Town, waar Marijke en Matt een stel bierviltjes volschrijven en schetsen over ideamanagement, terwijl Peter en Ingrid het over skigebieden in Frankrijk en Zwitserland hebben. En oude, stoffige kroeg, geen muziek, maar we vermaakten ons er uitstekend met bier en Soco's (Southern Comfort)! Het is dan ook flink laat voordat we naar huis terugkeren voor onze eerste nacht in Eva’s appartementje.