Dag 9 (San Francisco)
Vandaag is extra spannend: we gaan een auto huren en zonder tips en zonder kaart een eind naar het noorden rijden, naar een minder bekend wijngebied.
Toen we de auto gisteren reserveerden zouden we teruggebeld worden en dat was tot vanochtend niet gebeurd. Kort na 09:00 uur, toen ze opengingen, hebben we zelf maar gebeld en de reservering vanaf 10:00 uur bleek in orde. Vanaf kwart voor 10 mochten we bellen om te zorgen dat we opgehaald zouden worden. Toen we dat deden bleek ons huis echter in het “verzorgingsgebied” van de andere vestiging te liggen en die was niet open op zondag; we moesten dus met het OV naar de verhuurder. Eenmaal daar ging het soepel: alle verzekeringen afgekocht, een gratis upgrade (de auto die we wilden had tijdelijk geen remmen!) en gas!
Tot vandaag had Marijke de Golden Gate Bridge nog niet echt gezien en nu reden we er vol overheen. Fantastisch gevoel en ook een mooi uitzicht over de baai naast ons, de stad achter ons, en de bergen van “de overkant” voor ons. We moesten ongeveer een uur rijden over de snelweg.
Heerlijk die automaat en vooral die cruisecontrol! Je hebt je voeten vrij en hoeft alleen maar een beetje te sturen en tikjes harder en zachter te geven. En de Amerikanen bewaren lekker veel afstand, nee Marijke vond het heerlijk rijden. Zonnetje, radio aan, bordjes met de andere, bekendere wijngebieden als Sonoma en Napa Valley, maar toen kwam ons gebied in beeld. Healdsburg, aangeraden door zowel Joost en Britta (Marijke’s kennissen) als de buurman Dean (die een paar dagen eerder in de tuin aan Peter had gevraagd of zijn kat misschien in onze kelder was gekropen). We hadden van tevoren al een fietsverhuurder opgezocht en vonden die snel in het dorp. Twee mooie fietsen waren snel gehuurd en nadat we nog even langs de auto waren geweest om de juiste spulletjes mee te nemen konden we op weg. Peter’s ketting liep eerst nog wel even van de fiets en ook wisten we niet zeker welke kant we op moesten, maar uiteindelijk kwamen we op de Dry Creek Road terecht die ons langs een aantal wijngaarden zou voeren. En inderdaad, na een paar kilometer stond er een bord in de berm met “Tasting Room Open” en kregen we zomaar elk een glas met een bodempje rode wijn erin van mevrouw Wilson achter een balie. Niks geen opdringerige verkoop praatjes, geen winkelmandjes, kassa’s commericals of zo, gewoon uitdelen die wijn. Lekker en precies wat we wilden. Vanaf dat moment hadden we er zin in en bij de volgende wijngaard konden we buiten even kijken hoe de oogst verwerkt werd en daarna binnen het resultaat van hetzelfde werk, maar dan een paar jaar ervoor, proeven. Deze wijnboer (Teldeschi) was duidelijk zelf betrokken bij de productie en had er verstand van en deed er moeite voor. Hij was meerdere keren in Europa geweest en had zelfs een fietstocht door Amsterdam Noord gemaakt waar hij veel details nog van wist.
Ook de dame van de derde wijngaard, Quiviria, aan de andere kant van de niet zo heel droge Dry Creek, kende Amsterdam maar ging binnenkort voor 6 maanden naar Azie. Blijkbaar loont dat weggeven van wijn toch prima ;-)
Terug in het dorp hebben we nog wat gewandeld, nog wat wijn geproefd (in de winkel van Windsor) en wat gegeten in een diner-achtige tent en toen zijn we terug gaan rijden. Natuurlijk wilde Marijke niet dezelfde weg terugrijden en dus stelden we een route samen die ons door Napa Valley zou voeren en ons na een brug in Berkeley zou doen belanden. De kronkelige route door Napa leverde, samen met de zonsondergang, mooie plaatjes op en we zaten flink te genieten. De brug hebben we nooit gezien, maar we kwamen wel in Berkeley terecht. Daar hebben we wat rondgelopen over de campus van “Cal” (Berkeley is de oudste van de universiteiten in California en mag zich zo noemen) en een koffie genomen in een echt studentencafe om fris aan het laatste huzarenstukje te beginnen: de Bay Bridge over en de drukke stad in. Alles ging prima en nu zitten we thuis, moe maar voldaan. Morgenochtend, tijdens het ontbijt in een buurtcafeetje, zullen we de plannen voor die dag, onze tweede en laatste auto-dag, definitief gaan maken. We gaan in ieder geval naar het zuiden! Lang leve de cruisecontrol!
0 Commentaar:
Een reactie posten
<< Terug