Dag 5 (San Francisco)

Wow, ons eerste ontbijtje met Amerikaanse cerials op een zonovergoten terras! ’s Ochtends om 8 uur staat de zon hier al vrij hoog en hard te schijnen.

We gaan de stad in met de tram. SF kent een aantal lijnen die zowel boven als onder de grond rijden, enkele oude trammetjes die op een kabel lopen en alleen op de steile straten heen en weer rijden, bussen en nog een soort light train. We kopen er een weekpas voor en kunnen zo lekker “on and off hoppen”. In de stad lopen we over een wekelijkse boerenmarkt met heerlijke verse groenten, ook veel latino- en oosterse groentes die we niet kennen. Onder het genot van een koffie nemen de vele folders door die we bij het Visitors Centre hebben opgepikt. De to-do list groeit, er is zoveel te doen en te zien, maar gelukkig hebben we 12 dagen de tijd.
We verkennen de grootste chinatown ter wereld, vol met winkeltjes waar een westerse toerist volgens mij nooit iets zou willen kopen, blijkbaar is dat koopwaar dat binnen de chinese gemeenschap wel populair is. Bij de San Francisco Brewery nemen we een biertje voor de lunch (voor de liefhebbers: een Shanghai Pale Ale en een chocolate Stout). We lunchen in “historic landmark” Chinatown Restaurant want daarvan kregen we een folder en kortingsbon uitgereikt op straat, met dimsums en chinese thee.


Na de lunch komen we in de wijk North Beach terecht, de Italiaanse wijk. Hele leuke restaurantjes, winkeltjes en cafeetjes en alle lantaarnpalen zijn beschilderd met een kleine Italiaanse vlag. We lopen en lopen en lopen en komen dan eindelijk bij de zee en de Fisherman’s Wharf, een leuk, maar zeer commercieel winkel- en toeristengebied. Terwijl we er rondlopen worden we "aangehouden" door een man die zegt dat we een boete krijgen omdat we te serieus kijken en geen handjes vasthouden. Hij zou Peter ook kunnen beboeten voor het te lang zijn, maar daarvoor keek ie mij vragend aan. Het blijkt een sympatieke en goed werkende marketingtruc te zijn voor zijn goede doel. We kunnen onze boete voldoen door een donatie te geven aan het soep-project voor de homeless. "Kijk dit is de vergunning en zoals hier staat laten we elke 180 dagen zien waar het geld naar toe is gegaan". Als bewijs van betaling krijgen we een sticker "I love your smile".

Marijke vindt SF een moeilijke stad, met al die heuvels en water aan meer dan een kant, maar het overzicht zal wel langzaam komen. Peter leert gewoon de kaart uit zijn hoofd.

Hier trouwens regelmatig en alleen maar Kerry-steun achter de ramen. Onze Joe heeft een foto van Kerry & Edwards op de koelkast hangen, met handtekening en een bedankje voor zijn (financiele?) steun. Oh ja, vandaag kregen we bericht uit Amsterdam: De heren zijn aangekomen, kregen na wat moeite en een halve hartverzakking de sleutel, en vinden ons huisje ook ok.
Op weg naar huis doen we boodschappen en thuis gaan we even liggen, lekker koken en bijtijds naar bed. Vakantie in een grote stad is vermoeiend, in elk geval voor de voeten.